در آخرین روز تماشای فیلمهای بخش مسابقه در جشنوارۀ کن ۲۰۱۹، در حدود ساعت سۀ بعد از ظهر در سالن دبوسی همه منتظر ورود ابرقهرمان فیلمهای آمریکایی دهه هفتاد و هشتاد میلادی بودند. سیلوستر استالونه که وارد شد، صدای تشویق دستها هر صدای دیگری را محو کرد. او روی سن مشغول ویدئوگرفتن با دوربین تلفن همراهش شد و بالاخره روی صندلی آرام گرفت و شروع به صحبت کرد؛ از روحیاتش و از خاطراتش:
من شکست را به راحتی نمیپذیرم. تمدنها از بین رفتهاند و باز برگشتهاند، پس من هم میروم و برمیگردم. همه میدانند پیروزی چیست، شکست چیست، تنهایی چیست، منزویشدن چیست. من دربارۀ همین چیزها فیلم میسازم و مردم چون این مسائل را میشناسند، استقبال میکنند. راکی پدیدۀ روز بود که روی کاغذ شکستخورده به نظر میرسید. فیلم اول راکی ۲۵ روزه ساخته شد. [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید