کمدی رمانتیک‌ها را در سال‌های اخیر چندان با جدیت دنبال نکرده‌ام اما در دوران نوجوانی و دانشجویی کمدی رمانتیک آمریکایی زیاد می‌دیدم، از جمله زن زیبا، چهار عروسی و یک تشییع جنازه و خاطرات بریجت جونز، اما هیچکدام از این فیلم‌ها برای من تعیین‌کننده یا تأثیرگذار نبوده‌اند که مثلاً بخواهم برای بار دوم تماشایشان کنم. فیلم‌های مهمی مثل فرانسیس ها (نوا بامباک) و آفتاب زیبای درون (کلر دنی) هم با این که می‌توانند کمدی رمانتیک محسوب شوند، بسیار فراتر از ژانر عمل می‌کنند و تماشاگر را با شیوه‌های مختلفی تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، بخصوص فیلم کلر دنی که واقعاً آزاردهنده، بی‌رحم و غم‌انگیز است. من اینجا فیلم‌هایی را انتخاب کرده‌ام که سرخوشی کمدی رمانتیک‌ها (یا آنچه من از کمدی رمانتیک‌ها انتظار دارم) را حفظ کرده‌اند. [...]
