همان‌طور که از عنوان مطلب برمی‌آید، این نوشته قرار است چند کلمه‌ای دربارۀ کمدی رمانتیک‌های پرستون استرجس حرف بزند. بنابراین نخست باید منظور و نظر خود را از/راجع به ژانری (؟) به نام «کمدی رمانتیک» بیان کنم تا خدای ناکرده سخن سست و بی‌پایه‌ای نزده باشم. استنلی کاول در کتاب جست‌وجوهایی برای خوشبختی: کمدیِ هالیوودیِ ازدواج مجدد دسته‌ای از فیلم‌های هالیوودی حدفاصل اوایل دهۀ 1930 تا اواخر دهۀ 1940 را با نام «کمدی ازدواج مجدد» طبقه‌بندی می‌کند. او برای طرح و بسط و واکاوی نظراتش هفت فیلم الگووار را برگزیده که به‌ترتیب عبارتند از: بانو ایو (1941؛ پرستون استرجس)، در یک شب اتفاق افتاد (1934؛ فرانک کاپرا)، بزرگ‌کردن بیبی (1938؛ هاوارد هاکس)، داستان فیلادلفیا (1940؛ جورج کیوکر)، منشی همه‌کارۀ او (1940؛ هاوارد هاکس)، دندۀ آدم (1949؛ جورج کیوکر) و حقیقت تلخ (1937؛ لئو مک‌کری). تز اصلی کاول این است که ریشۀ «کمدی ازدواج مجدد» به کمدی‌ها یا دقیق‌تر رمانس‌های متأخر شکسپیر (طوفان، حکایت زمستان، سیمبِلین، پِریکلس شاهزادۀ تایر) بازمی‌گردد. [...]