كمدی رمانتيك در عام‌ترين معنای آن، همۀ فيلم‌هايی را دربرمی‌گيرد كه به صورتی كميك به عشق، رابطۀ عاشقانه و ازدواج می‌پردازند. در اين بافتار، كميك بيشتر به حال و هوای فيلم و كمتر به داستان آن اشاره می‌كند. فيلم كمدی لازم نيست به پايان خوش ختم شود و همۀ فيلم‌هايی كه پايان خوش دارند، كمدی محسوب نمی‌شوند. البته اكثريت قريب به اتفاق كمدی رمانتيك‌ها به پايان خوش ختم می‌شوند، معمولاً به اين معنا كه به ازدواج يك يا چند زوج می‌انجامند كه داستان فيلم آنها را در سر راه هم قرار می‌دهد. شوخ‌طبعی اين فيلم‌ها نوعاً از موانع گوناگونی نشأت می‌گيرد كه سد راه اين پايان‌بندی می‌شوند، به ويژه بر اثر سؤتفاهم و سؤ‌تعبير بين زوج‌ها يا زوج‌های احتمالی. به اين دليل، اکثر كمدی رمانتيك‌ها بيشتر ديالوگ‌محور هستند. فيلم كمدی رمانتيك در حالی كه می‌تواند از شوخی فيزيكی و ساير شوخ‌طبعی‌های بصری نيز استفاده كند، رابطۀ نزديك خود با اسلاف تئاتری‌اش را حفظ می‌كند. كمدی رمانتيك تئاتری ژانری متمايز و تاريخی مشخص است كه با كمدی‌های شكسپير در قرن شانزدهم ميلادی پديدار شد. اين ژانر عناصری از دو قالب پيشين را در هم‌می‌آميزد كه نسبت به ازدواج و عشق نگاهی متضاد دارند. يك سلف آن كمدی نوين يونان باستان است كه روی مردی جوان متمركز می‌شود كه سودای زنی جوان را دارد اما با مخالفت والدين زن روبرو می‌شود. [...]
