صحنه اول: افسر شهربانی (جمشید مشایخی) رو به همسر داغدار زندانی (پروانه معصومی) میکند و او را مقصر میداند که برای خوشبختی فرزند نابینایش (بیژن امکانیان) او را در تصورات موهوم خودش زندانی کرده است. تماشاگر حق را به مشایخی میدهد. معصومی شرمنده سرش را پائین میاندازد.
گلهای داودی (رسول صدر عاملی، 1364) [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید