در نگاه آسیب‌شناسانه به تاریخ‌نگاری سینمای ایران، یکی آر آسیب‌هایی که جلب نظر می‌کند الگوبرداری تاریخ‌نگاری سینما از تاریخ‌نگاری سیاسی معاصر است بدین معنی که سرفصل‌های تاریخ‌نگاری سیاسی بدل به محورهای مفصل‌بندی پژوهش تاریخ سینمایی می‌شوند که این انحراف در غیاب الگوهای تاریخ‌نگاری به عنوان مثال چهار الگویی که داگلاس گامری بدان اشاره کرده (تاریخ‌نگاری اقتصادی، اجتماعی، تکنولوژیک و زیبایی‌شناسانه) در سینمای ایران رخ می‌دهد. به عنوان مثال در کتاب‌های تاریخ سینمای فرانسه سرفصلی با عنوان شکل‌گیری جمهوری پنجم فرانسه نداریم اما سرفصلی با عنوان موج نو داریم که یکی از دلایل شکل‌گیری آن جمهوری پنجم است. [...]
