یادت میاد وقتی که بچه بودیم؟ زندگی پیش رومون بود و هر روزش یه ماجرایی داشت. اما وقتی بزرگ شدی دیدی که همش فقط یه افسانه‌ست. مزخرف کامل.» این اولین جمله‌ایست که ویلسون (وودی هرلسون) در همان ثانیه‌های ابتدایی فیلم به زبان می‌آورد. به عبارتی مقدمه‌ای چند کلمه‌ایست برای آنکه، شاید، در همان ابتدای فیلم بخشی از شخصیتی را که قرار است با آن روبرو شویم آشکار کند. که نمی‌کند. کمی می‌گذرد و ویلسون سوار بر ماشین فورد کانتری اسکوایرش به‌آهستگی در لاین وسط یک بزرگراه می‌راند و در جواب خودروهای دیگر که با فحاشی از کنار او می‌گذرند با خونسردی زیر لب غرغر می‌کند که: «همه عجله دارن!» گمان می‌کنم که این نقل‌قول دوم تا حد زیادی به کمک آن نقل‌قول اول می‌آید و شخصیت ویلسون را برایمان رمزگشایی می‌کند و تکه‌ای از آن جهانی را که ویلسون درگیرش است کامل می‌کند. [...]
