اولین باری که شلی ساختۀ علی عباسی، فیلمساز ایرانی مقیم دانمارک را دیدم، برخلاف آنچه در موردش شنیده بودم، به دلم نشست. جدای از محتوای فیلم، از اینرو که پُسترش به‌وضوح به پُستر فیلم بچۀ رزماریِ رومن پولانسکی اشاره می‌کرد باعث شده بود تا بسیاری به صرف این مشابهت و اینکه بی‌شک شلی فیلمی کپی‌برداری شده است از دیدن فیلم سر باز بزنند یا دیدنش را به تعویق بیندازند. به هر حال، بعد از مواجهه با این موضع گهگاه تند بود که بار دیگر به تماشای فیلم نشستم و به طور غریبی به نسبت بار اول بیشتر از فیلم لذت بردم و دیگر مطمئن شدم فیلمی که عباسی ساخته از مواضعی که طرفداران فیلم‌‌های ترسناک در برابرش گرفته‌اند، اثر به‌مراتب محترم‌تری است. [...]