بیش از یک دهه است که تلویزیون بار دیگر به عصر طلایی خودش بازگشته و دوره‌ای که شاید تنها سه چهار شوی تلویزیونی در کنار چند سیتکام بار تفریح و سرگرمی را به دوش می‌کشیدند گویی به سر رسیده است؛ دوره‌ای که ستارگان سینما شاید به عنوان مهمان در یک یا دو قسمتِ سریال‌های تلویزیونی نقش‌آفرینی می‌کردند یا در هیجان‌انگیزترین حالت خود مجری یک شب از شوی تلویزیونی Saturday Night Live بودند و در بخش‌های مختلف آن حضور داشتند. در چند سال گذشته تلویزیون همۀ معادلات را بهم ریخت و بار دیگر به رسانۀ قوی‌تری نسبت به سینما بدل گشت. سوپراستارهای سینما، چه در مقام کارگردان و چه بازیگر و تهیه‌کننده حالا دیگر نه‌فقط بر پردۀ سینما می‌درخشند، که در تولید مجموعه‌های تلویزیونی هم مشارکت دارند. قدرت تلویزیون آنقدر بالا رفت که ستاره‌های پرورش‌یافته خودش را روانۀ پرده‌های عریض سینما کرد و آنها را تا پای نامزدی و برنده شدن در مهم‌ترین جوایز سینمایی جهان کشاند. رابطه‌ای که کمابیش در دهه‌های گذشته هم وجود داشت، اما بی‌شک در این هزارۀ جدید بود که بار دیگر اهمیت تلویزیون، و بخصوص سریال‌های تلویزیونی، همتراز اهمیت و موفقیت صنعت سینما شد. [...]
