برای شرح تجربیات شخصی خودم از یک دلمشغولی فراگیر تصویری، ترجیح می‌دهم از صحبت‌های همان نام همیشه آشنا در عرصه تصویر سینمایی شروع کنم. ژان‌ـ‌لوک گدار در مصاحبه‌ای با نشریه رولینگ استون دست به مقایسه وضعیت تصویر در موزامبیک و کالیفرنیا می‌زند. او می‌گوید که «در کالیفرنیا این همه تصویر سینمایی وجود دارد، و در موزامبیک اصلاً. هشتاد درصد مردم در عمرشان هیچ تصویری ندیده‌اند ــ فقط طبیعت. مثل کودکی که چشم باز می‌کند و هیچ کدی وجود ندارد، اطلاعاتی منتقل نمی‌شود، فقط نگاه می‌کند. اما در هالیوود، تصاویر چنان پیچیده‌اند که دیگر حتی نمی‌توانید آنها را بخوانید.» جالب توجه است که این گفته‌ها به سال 1980 برمی‌گردند، یعنی زمانی که احتمالاً تصاویر احاطه‌شده مورد نظر او هنوز محدود می‌شد به آنچه روی پرده یا صفحه تلویزیون می‌دیدیم. زمانی که تولید و تکثیر روزافزون عکس و ویدئو در کنار رشد تصاویر مجازی و بازی‌های ویدیویی آنچنان جهانی نشده بود که حتی کشور دورافتاده‌ای در آفریقا را هم در بر بگیرد. [...]
