برای ویت استیلمن که از سال‌های ابتدایی سینمایش با جین آستین شناخته شد، رجوع به آستین را می‌توان تلاش برای دیدن نویسنده محبوبش از پنجره‌ای دیگر دانست. اگر متروپولیتن بازسازی آریستوکراسی قرن نوزدهمی در نیویورک بود (با همه جزئیات و ظرایف)، اینجا سخن از روایتی مدرن در دل قرن نوزدهم است. چرا این برداشت مدرن است؟ آنچه داستان مهجور بانو سوزان وامی‌کاود٬ سیر بین خیر و شر٬ بازخوانی احساس گناه و پاداش است٬ و آنچه اساسِ زیر و بم روابط عاشقانه را می‌سازد. [...]