دو سال پیش کن لوچ هشتاد ساله همزمان با نمایش فیلم آخرش تالار جیمی در کن بازنشستگی خود را اعلام کرد. این در حالی است که امسال او با فیلم جدیدش من، دنیل بلیک در جشنواره کن حاضر شد. او در جواب به این پرسش که آیا از بازگشت خود به سینما خشنود است گفت: «این موضوع اعلام بازنشستگی از اول هم کار غلطی بود. حقیقتاً این بازگشت افتخار بزرگی است. جشنواره کن هم همیشه به من لطف داشته.» کن لوچ در مصاحبه‌اش با لوموند، بیماران و مسائل مربوط به آنان را دغدغه اصلی در فیلم اخیرش عنوان کرد: «به نظر من، بیماران از این جهت که علاوه بر بیماری خود، برای پیدا کردن کار نیز از طرف دولت تحت فشار هستند، آسیب‌پذیرترین افراد جامعه محسوب می‌شوند. داستان این فیلم برگرفته از شواهد عینی کارکنان دفترهای کاریابی است. از داستان مردی که برای بردن همسر پابه‌ماهش به بیمارستان، وقت ملاقات با دفتر کاریابی را از دست داد و کمک دولتی‌اش را بلافاصله قطع کردند. امیدوارم این فیلم کمکی باشد هرچند کوچک برای رساندن این صدا که ادامه این وضعیت دیگر ممکن نیست؛ این رفتار آشکارا بی‌رحمانه با قشر آسیب‌پذیر نمی‌تواند ادامه پیدا کند. این موضوع تنها محدود به انگلستان نیست و در حال حاضر این مشکل در تمام اروپا فراگیر است». [...]
