احتمالاً نکته دور از ذهن و خیره‌سرانه‌ای به ‌نظر می‌رسد اگر بخواهیم رنگ سبز را به ‌عنوان عنصری کلیدی در فیلمی با نام پرواز بادکنک قرمز (2007) پیشنهاد کنیم که ادای دین هو شیائو شین به فیلم کوتاه کودکانه آلبر لاموریس، بادکنک قرمز (1956) است. پیشنهاد ما در واقع نزدیک ‌شدن به فیلم از طریق ردیابی رنگ سبز است تا بتواند جنبه‌های خیره‌کننده کارکرد رنگ را در فیلم نشان دهد. در واقع دغدغه فیلم کار با دو رنگ مختلف است که یکی آشکارا حاضر است و حتی در عنوان نیز بر آن تأکید می‌شود و دیگری رنگ سبزی است که دعوتمان می‌کند که تا آنجا که ممکن است حاضر بپنداریمش، حتی وقتی غایب یا نامرئی است، و البته مکرراً در سایه قرمز خود را به رخ می‌کشد، همانطور که [به لحاظ اجرایی نیز] بادکنک قرمز از طریق استفاده از یک پرده سبزرنگ می‌تواند سیال و در حال حرکت به نظر برسد. [...]