در سال 1355 بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران جمعیت شهر تهران (به انضمام تجریش و شهر ری) 995/429/4 نفر بود که شامل 701/981 خانوار می‌شد. از این تعداد 177/289/2 نفر مرد و 818/140/2 نفر زن بودند، که در دوازده منطقة شهرداری زندگی می‌کردند. بر اساس آماری که در تیر 1355 از سینماهای پایتخت منتشر شد از مجموع 110 باب سالن دایر، 3 سینما درجة ممتاز، 38 سینما درجة یک، 33 سینما درجة دو و 36 سینما درجة سه بودند. با توجه به جمعیت تهران و تعداد 110 باب سینما سهم هر 631/42 شهروند ساکن پایتخت یک سالن سینما بود، و با احتساب 233/84 صندلی مجموع این سینماها، هر صندلی در هر سانس (با احتساب 6 سانس در روز) سهم 9 نفر و در هر روز سهم 77 نفر بود، و از این بابت ساکنان پایتخت کمبودی برای استفاده از سینما احساس نمی‌کردند. در سال 1355 «سینما فردوسی» (خیابان لاله‌زار ـ کوچة باربد) به علت فروش کم تعطیل و به انبار تبدیل شد، در سال 1356 سینماهای «استیل» (خیابان بیست‌متری جوادیه)، «امپریال» (خیابان‌آذربایجان ـ اول جیحون) و «جهان» (خیابان شاهپور) تعطیل شدند. «سینما مرمر» (شهر ری) نیز قبل از افتتاح طعمة حریق شد، و سینمای بی‌نامی (موسوم به «سینما هفت هنر»)، که در میدان 25 شهریور در حال احداث بود، هیچ‌گاه مورد بهره‌برداری قرار نگرفت. [...]
