سینمای مستند در این سال‌ها خانه‌اش جشنواره‌های مختلف موضوعی و تخصصی بود. یکی از بازارهای عمدة عرضة سینمای مستند در همة دنیا تلویزیون است که در اینجا به هزار دلیل این امکان هم مسدود است. مشهور بود بینندة مستندها در ایران، سازندگان و عوامل سایر مستندها هستند. البته کمی اغراق هم در این جمله به چشم می‌خورد، اما کم‌و‌بیش جملة درستی بود. تماشای بسیاری از این فیلم‌ها راهی جز پیدا کردن سازندگان و گرفتن فیلم از دست خودشان ندارد. با این سابقه، یک سال اکران سینمای مستند اتفاق بزرگی در حیطة این سینماست. پیش از این، اکران مستند تهران انار ندارد و اکران بسیار محدود یکی دو مستند مثل جای خالی خانم و آقای ب در سینما آزادی و یک نمایش شکست‌خوردة مستند در سالن شماره دوی سینما سپیده تنها اکران‌های سینمایی مستند بودند. پیش از انقلاب هم فیلم مستند خانة خدا (جلال مقدم و ابوالقاسم رضایی) در سینماها به نمایش درآمده بود که البته نمایش آن دلایل غیرسینمایی داشت. [...]
