شما سگ‌های ولگرد (2013) را فیلمی نامیدید که «نه آغازی دارد و نه پایانی». آیا برای شما مهم است که فیلم را از آغاز تا پایانش ببینیم یا منظورتان این است که هر کس از هرجایی که دلش خواست می‌تواند آن را شروع کند و خاتمه دهد؟ چطور کسی وارد زندگی‌ای می‌شود که نه آغازی دارد و نه پایانی؟ وقتی بر سر موضوعی بحث می‌کنیم که به مخاطب ارتباط دارد، معمولاً تودهٔ مردم را با خودمان جایگزین می‌کنیم ــ مخاطب هر یک از ما هست و نیست. شما می‌توانید تنها خودتان را نمایش دهید، من خودم را و او خودش را. در واقع چیزی به نام «مخاطب گروهی» وجود ندارد، مخاطب یک نفر است چراکه فقط یک نفر واقعاً می‌تواند نمایندهٔ خودش باشد. فرض کنید من از شما می‌پرسیدم که آیا فکر می‌کنید یک نفر باید این فیلم را کامل ببیند یا از هر کجا که دلش خواست؟ واقعاً جواب اهمیتی ندارد. [...]
