تاریخ حفظ و نگهداری فیلم، مثل هر تلاش دیگری که می‌خواهد گذشته را برای آینده حفظ کند، کلاف بلند از دست دادن‌های تراژیک و بازیافتن‌های معجزه‌آساست. از قصه‌ها باخبریم: استودیوها فیلم‌های صامت خود را به شکل گسترده نابود می‌کردند تا نقره‌ی موجود در چاپ‌های نیترات را بازیافت کنند؛ مصائب ژاندارک درایر، که گمان می‌رفت گم شده، در کمد یک مؤسسه‌ی روانی در حال از بین رفتن بود؛ آتش‌سوزی در انبار استودیوی فاکس در سال ۱۹۳۷ و سی سال بعد در زیرزمین اِم‌جی‌اِم؛ جیمز میسن که آرشیو باستر کیتون را در انبار پشت خانه‌ی جدیدش پیدا کرد. موفقیت‌هایی کوتاه در برابر شکست‌های کند و طاقت‌فرسا، درست مثل هر زمینه‌ی دیگری که با زمان مقیّد می‌شود. [...]
