حالا که مدتی از تماشای سریال فارگو گذشته و دوباره به آن فکر می‌کنم چیزی که بیش از هر چیزی ذهنم را درگیر می‌کند تأکید نویسندگان سریال بر حضور نمادین «ماهی» در آن بوده است. جدا از فصل بارش ماهی در قسمت ششم که بیننده را متوجه می‌کند با سریالی سراسر کتاب‌مقدسی مواجه هستیم، ماهی از همان ابتدای سریال حضوری تأثیرگذار در فارگو و سرنوشت شخصیت‌هایش به‌ویژه لستر نایگارد داشته است. وقتی در همان اپیزود اول لستر (با بازی خیره‌کننده‌ی مارتین فریمن) همسر غرغرو و «روی مخ»اش را با چکش می‌کشد توجهش به پُستری جلب می‌شود که سال‌ها روی دیوار زیرزمین خانه‌شان نصب بوده اما انگار تا این لحظه یا لستر از دیدنش غافل مانده و یا متوجه معنایش نبوده. لستر اساساً آدمی نامرئی است، یا به قول هاروکی موراکامی در آخرین رمانش سوکوروی بی‌رنگ و سال‌های زیارت او بی‌رنگ است. [...]
