اصلاً نیازی به این نیست که همیشه حواسمان جمعِ این باشد که در سینما احساساتمان برانگیخته شود. اگر قرار باشد احساسی به وجود بیاید، مثل شبحی مرموز و نامرئی ظاهر میشود و بدون اینکه اصلاً متوجه شویم چطور آمده است، دوباره برمیگردد؛ فایدهای هم نخواهد داشت که دنبالش بگردیم، چون این شبح خیلی پیشتر از اینها دود شده و رفته است هوا. البته پشت سرش این دیالوگِ دور از ذهن را بر جای گذاشته است: [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید