آرشیو شماره ۲۷

ژیل ژاکوب

(رئیس جشنواره‌ی کن، فرانسه)

اصلاً نیازی به این نیست که همیشه حواسمان جمعِ این باشد که در سینما احساساتمان برانگیخته شود. اگر قرار باشد احساسی به وجود بیاید، مثل شبحی مرموز و نامرئی ظاهر می‌شود و بدون اینکه اصلاً‌ متوجه شویم چطور آمده است، دوباره برمی‌گردد؛ فایده‌ای هم نخواهد داشت که دنبالش بگردیم، چون این شبح خیلی پیش‌تر از این‌ها دود شده و رفته است هوا. البته پشت سرش این دیالوگِ دور از ذهن را بر جای گذاشته است: [...]

برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شده‌اید، وارد شوید، در غیر این‌صورت ثبت‌نام کنید
error: