از اینکه بالاخره امانوئل سینیه را در نقش مهمی می‌بینیم خوشحالیم. او شهرت خود را در آغاز مرهون همسرش رومن پولانسکیِ کارگردان بود و در سه فیلم او بازی کرد: دیوانه‌وار‌ (1988)، ماه تلخ (1992)، دروازه‌ی نهم (1999، نقشی کوچک). البته که تعدادشان خیلی کم است اما حضور چشمگیری در این فیلم‌ها داشته و همگان تصویر او را با فیلم‌های پولانسکی عجین می‌دانند. با این وجود امانوئل سینیه کار خود را از جای دیگری آغاز کرد، با گدار و فیلم کارآگاه (1985). با میدان واندوم (نیکول گارسیا، 1998) بار دیگر خود را در در این عرصه اثبات کرد، اما این موفقیت دنباله‌دار نبود؛ بازیش در نقش خواننده‌ی راک در فیلم پشت صحنه (امانوئل بِرکو، 2005) تأثیرگذار بود، فیلم شکست‌خورده‌ای که در آن احساس می‌کردیم استعداد نهفته‌ای آماده‌ی شکفتن است ــ که آنهم ادامه‌ای در پی نداشت. [...]