برای فراموش کردنِ نام تسویی هارک در دهه‌ی نود بهانه‌های زیادی وجود دارد، اما ساخت سه فیلمِ همزمان در سال 95 خط بطلانی می‌کشد بر تمام این تصورات. خنجر (1995) همینجاست که نیروی خلاق و همچنان بکر خود را در نگاهی تازه به فیلم کالتِ مشهور چانگ چه شمشیرزنِ یک‌دست آشکار می‌کند. نماهای بسته، حرکت‌های سریع دوربین، ریتم سریع و کوبنده‌ی تدوین، به‌نظر زیباشناسیِ MTV را نشانه گرفته است، اما فیلم به‌خوبی آنرا به نقطه‌ی عزیمت تازه‌ای در سینمای رزمیِ هنگ‌کنگ بدل می‌کند. [...]