برای رَندال پُستر، که مسیر فعالیت کاری خود را بعد از تهیه‌کنندگی سه فیلم (بین سال‌های 90 تا 94) به ناظر موسیقی فیلم تغییر داد، گوش سپردن به آوای موسیقی (از هر سبکی که باشد) به‌نوعی رسیدن اوست به آنچه که در ضمیر و خمیره‌ی کاریش جستجو می‌کرد. او کاشف موسیقی‌های شنیده‌ و نشنیده است. برای او فرقی نمی‌کند که موسیقی‌ای که برای فیلم انتخاب می‌کند از شاهکارهای کلاسیک باشد یا انتخاب شده از گروهای ناشناس راک زیرزمینی. او کشف می‌کند، گوش می‌سپارد، انتخاب می‌کند و در فیلم‌های کارگردانان بنام استفاده می‌کند. همین تلاش و عطش او در کشف موسیقی‌های جدید است که باعث شده اکنون بعنوان یکی از مهمترین «ناظران موسیقی»، و گاه بعنوان مشاور، در پروژه‌های کارگردانان بزرگی چون مارتین اسکورسیزی، سم مندس، وس اندرسون، جیسون ریتمن و بسیاری دیگر حضور داشته باشد؛ تلاش درخور تحسینی که حضورش را در بیش از نود فیلم و سریال رقم زده است. [...]