آپیچاتپونگ ویراستاکول فیلمساز تایلندی، در مدرسه‌ی انستیتوی هنر در شیکاگو تحصیل کرد، همانجا بود که از کلکسیونی از تابلوهای «اجساد زیبا» اثر سورئالیست‌های فرانسوی ایده‌ی یکی از اولین فیلم‌هایش، ابژه‌ی مرموز در ظهر (2000) را گرفت. کار بعد‌یش، که شامل راه‌اندازی موزه و همچنین ساخت فیلم می‌شد، نقاط اشتراک زیادی با سورئالیسم دارد، از جمله تغییر فاز از تجربه‌ی متداول، بی‌اعتنایی به بهم‌پیوستگیِ روایت رئالیستی، عشقِ وهم‌و‌خیال، و نوسان لحن بین شاعرانه و بازیگوشانه. تمام اینها در عمو بونمی که زندگی‌های پيشينش را به خاطر می‌آورد مشهود است، فیلم داستان یک کشاورز تایلندی‌ ــ که بخاطر نارسایی کلیه درحال مرگ است (پدر آپیچاتپونگ، که دکتر بود، بر اثر همین بیماری مرد) ــ و مواجهه‌ی اسرارآمیزش با زندگی‌های گذشته و آینده را روایت می‌کند. [...]