ؤیلیام جیمز در آخرین کتاب خود می‌نویسد: باید تنهای تنها در پستو نشست، درها را بست، و فکر کرد به واقعیت در پستو بودن، به شکل نامأنوس و غریب بدن در تاریکی (که به گفته‌ی استیونسن باعث ترس کودکان می‌شود)، و به ویژگیهای عجیب بدنمان. باید به جزئیات بیاندیشیم به همان اندازه که به کلیت واقعیت هستی می‌اندیشیم، و آنگاه می‌بینیم که فقط مأنوس بودن است که مانع اندیشیدن می‌شود. نه تنها اینکه چرا هر چیزی هست، بلکه اینکه چرا این چیز خاص هست، رازآمیز است! فلسفه حیرت ایجاد می‌کند، اما هیچ راه حل عقلانی‌ای بیان نمی‌کند، و هیچ پُل منطقی‌ای هم وجود ندارد. [...]
