اگرچه به حملاتی که توسط افراد «بامعلومات» علیه من انجام می‌شود، کاملاً عادت دارم و به ‌ندرت آن حملات را سزاوار صرف وقت و جدی گرفتن می‌دانم، متقاعد شدم که پاسخی به نامه‌ی بی‌معنی و گمراه‌کننده‌ی میکا روبِنسْتایْن درباره‌ی توانایی‌های موسیقایی‌ام (یا نبود آن) بدهم. ترجیح دادم که این‌ بار، نه‌تنها به ‌علت شرارت شخصی و بی‌دقتی‌های فراوان نظرات میکا روبنستاین، بلکه به ‌علتِ مهم‌ترِ جدال در برابر نخبه‌گرایی موسیقایی که او نماینده‌ی آن طرز فکر است، از خود دفاع کنم. در کنار ارائه‌ی دفاعی شخصی، همچنین می‌خواهم از طرف بسیاری از موسیقیدانان، آهنگسازان و تنظیم‌کنندگانی صحبت کنم که آموزش رسمی ندیده‌اند، اما سال‌هاست در این فنِّ بسیار مشکل به کار مشغولند، و پشت‌شان به چیزی گرم نیست جز استعداد طبیعی و باوری که به توانایی‌هایشان دارند. [...]