در ادامۀ آثار متأخر وودی آلن که او را یک نوستالژیباز معرفی میکند، کافه سوسایتی نیز نوستالژی هالیوود کلاسیک دهۀ 1930 است. با نیمنگاهی (فقط نیمنگاه) به آمریکای دوران رکود عظیم اقتصادی و دلمشغولی همیشگی آلن دربارۀ مسئلۀ یهود و بالأخص جامعۀ یهودیان آمریکا.
بابی دورفمن (جس آیزنبرگ) کوچکترین فرزند خانوادهای یهودی و مادرسالار، نیویورکسیتی را به مقصد لسآنجلس ترک میکند تا برای رؤیاهایش در هالیوود تعبیری بیابد. در همین ترکیبِ اسم کوچک و نام فامیلی نوعی تیزبازی از نوع ظرافتهای همیشگی آلن نهفته است. [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید