در سال 1954، ژاپنی‌ها که پس از تحمل شکستی ویرانگر در جنگ جهانی دوم و از سر گذراندن هفت سال خفت‌بار در اشغال آمریکا تازه داشتند قامت راست می‌کردند، یکبار دیگر مجبور شدند مشارکت ناخواسته‌شان را در «عصر اتمی»، که با بمباران هیروشیما و ناگازاکی آغاز شد، به یاد آورند. در ماه مارس همان سال یک قایق ماهیگیری ژاپنی به نام «اژدهای خوش‌شانس شماره 5» در پی انفجار ناگهانی اولین بمب هسته‌ای زیر‌آبی که ماحصل آزمایش بمب‌های اتمی آمریکا با نام «عملیات تقاطع» بود، پوشیده در خاکستر رادیواکتیوی به بندر بازگشت و تصاویر مکرر و فراموش‌نشدنی مرگ، ویرانی و یأسی را که در پایان جنگ جهانی دوم بر سر ژاپنی‌ها آمده بود از نو برای آنها زنده کرد. این واقعه همچنین به تومویوکی تاناکا، تهیه‌کنندة استودیوی توهو این شانس را داد تا با فراهم آوردن تدارک ساخت فیلمی ژاپنی که در تاریخ آن ملت بی‌سابقه بود، وجهة خود را که پس از یک پروژة ناموفق خدشه‌دار شده بود، احیا کند. [...]
