بله، من یکی از اولین احساسات شدیدم را به خاطر میآورم، و این احساس در سینما برایم پیش آمد. دقیقتر بگویم: در هنگام تماشای فیلم متروپلیسِ فریتس لانگ. زمان جنگ بود. من یازده سال داشتم. بیرون شهر زندگی میکردم، در یک مدرسهی شبانهروزی مذهبی کوچک. آنجا گاهی یکشنبهها برایمان فیلمهای صامت پخش میکردند. فیلمهای فرانسوی یا آلمانی، چون فیلمهای دیگر ممنوع بود. [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید