در سپتامبر سال ۲۰۱۷ میلادی، شهر تورنتو میزبان چهل‌ودومین دوره فستیوال بین‌المللی فیلم تورنتو (تیف) بود. از یک ماه قبل‌تر پیرس هندلینگ، رئیس این فستیوال معتبر، اعلام کرد که بعد از ۲۳ سال قصد بازنشستگی دارد و دوره چهل‌وسوم که در سال ۲۰۱۸ برگزار خواهد شد آخرین سال حضور او در رأس هرم تصمیم‌گیری‌های این فستیوال بزرگ آمریکای شمالی خواهد بود. بحث‌ها بر سر علت کناره‌گیری چنین سینه‌فیل خوش‌فکر و خوش‌سلیقه‌ای، که بخش عظیمی از اعتبار هنری فستیوال مدیون حضور اوست، بسیار است. برخی خبر از اجبار او در این استعفا می‌دهند آن‌هم در پی مشکلات اقتصادی‌ای که از سال ۲۰۱۶ گریبان تیف را گرفته، سالی که تعداد بیش از اندازه فیلم‌ها ــ بیش از ۳۷۰ فیلم بلند و کوتاه ــ موجی از نارضایتی را میان بخش عظیمی از مخاطبین در تمامی سطوح راه انداخت و روزنامه‌ها و مجله‌های معتبری چون ایندی وایر و ورایتی به وضعیت نابسامان آن دوره تاختند. این انتقادها باعث شد تا تعداد فیلم‌ها در دوره جدید به شکل محسوسی کاهش یابد و به حدود ۲۵۰ عنوان برسد و در این میان قربانیان اصلی اغلب فیلم‌های هنری و مستقلی بودند که در طول ۱۱ روز برگزاری فستیوال مخاطبین کمتری را به سالن‌های سینما می‌کشاندند. در مقابل اما سینمای عامه‌پسند سهمش افزایش یافت و همچون دوره‌های پیشین علیرغم افزایش بهای سرسام‌آور بلیط‌ها با استقبال زیادی از طرف سینماروهای خوش‌خنده کانادایی روبرو شد. [...]
