سؤال معمول همة جشنواره‌ها همین است. سؤالی که پیش از آغاز جشنواره، در حین برگزاری آن و بعد از پایان جشنواره و اعلام جوایزش از همدیگر می‌پرسیم: «امسال فیلم‌ها بدتر از سال‌های قبل نبودند؟» شاید هم کسی که خوشبین‌تر باشد در این سؤال «بدتر» را با «بهتر» جایگزین کند. پیش از آغاز جشنواره‌ها سینه‌فیل‌ها به فهرست اسامی شرکت‌کنندگان نگاه می‌کنند و سعی می‌کنند با استفاده از تجربه‌ای که در این مدت پیدا کرده‌اند یا فیلم‌های قبلی فیلمسازان، به این سؤال جواب بدهند. با این اسم‌ها جشنوارة بهتری در انتظارمان است یا جشنوارة بدتری؟ در حین برگزاری جشنواره، در صف‌ها (می‌دانیم که این صف‌ها در جشنوارة کن هم برقرارند!) همه از هم می‌پرسند «فیلم خوب چی دیدی؟ امسال فیلم‌ها چنگی به دل نمی‌زنند…» بعد از پایان جشنواره هم اعتراضات به داوری‌ها معمولاً این سؤال را به حاشیه می‌برد. اما جشنواره‌ها به راه خودشان ادامه می‌دهند. همان دوره‌ای که متهم به ضعیف بودن شده، چند سال بعد تبدیل به یک گذشتة طلایی برای دورة در حال برگزاری می‌شود. به رغم بیزاری‌ام از گزارة «سال قبل و سال‌های قبل همه‌چیز بهتر بود» نهمین جشنوارة سینما‌ـ‌حقیقت امسال نسبت به چند سال اخیر دورنمایی از سینمای مستند کشور به دست داد که حداقل شوقی برنمی‌انگیخت. [...]
