نوشته دیوید سیگال، گزارشگر نیویورکتایمز، مثالی کمنظیر از روزنامهنگاری حرفهای است. متنی که میتوانست گزارش سادهای از تولید یک سریال، در میانه راه آن باشد و بهراحتی به دست فراموشی سپرده شود، با ذکاوتِ سیگال بدل به کاوشی ژرف در جهان بریکینگ بد شده که از خلال گزارش پشتصحنه و گفتگو با عوامل، لایههای عمیقتر این سریال را وامیکاود و خواننده را با وجوهی جالب توجه از شخصیت سازندگان اصلیِ اثر آشنا میکند، کاری که بسیاری از نقدها و گفتگوها ــ حتی پس از پایان سریال ــ قادر به انجامش نبودند. [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید