آتالانت، اثر باشکوه ژان ویگو، دربارهٔ مصائب زوجی تازه وصلت‌کرده است، به همراه پیرمردی نیمه‌دیوانه با فکی برآمده و تخیلی بی‌مرز، که با آنها در دریای نورماندی با قایق حمل بار سفر می‌کند. فیلم بر اساس سناریویی یک صفحه‌ای از ژان گینه ــ نام مستعارِ رُژه دو گیشِن ــ ساخته شد. او فیلمنامه‌اش را از دیدن زنی که در سِن قایق می‌راند الهام گرفته، و نام قایق داستانش را از یک ناوچهٔ جنگی چکی که یکی از نیاکانش در جنگ هفت ساله در اختیار داشت برداشته بود. متعاقب توقیف نمرهٔ اخلاق صفر در 1933، تهیه‌کنندهٔ حامی ویگو، ژاک لوئی نونه، سناریوی گینه را برای وی فرستاد، به این امید که او را از آن نوع تجربه‌گرایی رادیکال، که در هجوِ آشکارِ زندگی در مدرسه شبانه‌روزی نمود یافته بود، منحرف کند. [...]
