هر کس که خواهان اطلاعات دقیق درباره‌ی فیلم‌های آستر‌ـ‌راجرز است باید به سراغ اثر محققانه‌ی تحسین‌برانگیزِ آرلن کروک کتاب فرد آستر و جینجر راجرز برود. من اینجا فقط تا جایی از این اثر وام می‌گیرم که نقطه‌ی عزیمتی برای ایجاد برداشتی از فیلم‌هایی شکل گیرد که مثل معجون‌هایی طبق فرمول‌های دست‌وپاگیر ساخته شده‌اند و رنگ و بویی آئینی دارند. بین سال‌های 1933 و 1939 آستر و راجرز به اتفاق هم نُه فیلم برای کمپانی آرکِی‌اُ (RKO) ساختند (به اضافه‌ی مؤخره‌ای با تأخیر ده ساله به هنگام بازگشتشان، خانواده بارکلی از برادوی، که برای کمپانی اِم‌جی‌اِم ساخته شد). اگرچه رقص‌ها شاید از آن آستر باشند، فیلم‌ها آشکارا ماحصل یک کار گروهی هستند و در این میان مهم نیست که گروه ثابت نماند. [...]
