گفتگو با مازیار اسلامی در امتداد پروندهای است که پیشترها در شمارهی ۹ برای بخش «پنجرهی عقبی» تدارک دیده بودیم: «نقد فیلم: سینهفیلی یا آکادمی». ما در آنجا سعی کردیم، بیآنکه به دنبال پاسخهای قطعی و سرراست باشیم، نقد فیلم را به عنوان یک مسأله در جهان امروز طرح کنیم، آنهم با وجود رشد و تکثیر بیسابقهی جشنوارهها، هفتههای فیلم، مجلهها و سایتهای سینمایی. اینکه نقد فیلم امروز کجا ایستاده است، نسبتش با گذشته چیست، تا چه حد با تئوری درگیر است و تا چه حد با عمل، چقدر با فلسفه و چقدر با احساس؟ منتقد در این میانه کجا ایستاده است، نسبت او با آکادمیسین و نظریهپرداز چیست؟ اینها سؤالاتی بودند که پروندهی مذکور سعی میکرد به آنها نزدیک شود، تصویری روشن از حدود و ثغورشان ترسیم کند، و در پارهای موارد پاسخهایی تاریخی و زمانمند را ارائه دهد. همانطور که وعده داده بودیم، این بحث را رها نکردیم و اینک در گفتگوی پیشِ رو مجدداً آنرا پی گرفتهایم. و البته در شمارههای آتی با مصاحبهها و مقالاتی دیگر پی خواهیم گرفت. بهانه تراشیدن برای گفتگو با مازیار اسلامی در خصوص این موضوع کار دشواری نبود، چه او در این سالها با معرفی، ترجمه و بسط ایدههای متفکران و فیلسوفانی نظیر دلوز، ژیژک، و آگامبن نقشی تأثیرگذارو بسزا را در قلمرو مطالعات سینمایی در ایران داشته است. این گفتگو با حضور نوید پورمحمدرضا و امیر خضراییمنش انجام شد. [...]