صدمین زادروز کینویو تاناکا، ستارة افسانه‌ای ژاپن، بازنگری در کارنامه‌ای را می‌طلبد که اهمیت آن ــ نه‌فقط از نظر سینمایی که از لحاظ فرهنگی ــ در غرب کمتر درک شده و شاید در خود ژاپن نیز نیاز به بررسی کامل دارد. خارج از سرزمین مادری‌اش هنوز هم او را بیشتر به خاطر بازی در سه فیلم کنجی میزوگوچی می‌شناسند ــ زندگی اوهارو (1952)، اوگتسو (1953)، و سانشوی مباشر (1954) ــ که هر سه بخشی از موج اول کشف سینمای ژاپن در غرب بودند. اوهارو، بخصوص، اوج فیگور تاناکاست: زن ژاپنی به عنوان بانویی نجیب، عاشق، مادر، گیشا، همسری از طبقة متوسط، روسپی و مهاجر، همة اینها با پیچ‌و‌تاب‌های دوربین میزوگوچی در یک فیلم گردآمده است. اما اوهارو از ناکجا سر برنیاورده، و درک ما از آن با کمی آگاهی از آنچه فیگور اوهارو را در زندگی تاناکا شکل داده، عمیق‌تر می‌شود: سفر سرنوشت‌سازِ دو سال قبل او به آمریکا و سال بعد از آن موفقیت او در حرفه‌ای جدید در مقام کارگردان. [...]