كتاب سينماي رؤيارپرداز ايران يكي از منابع اصليِ مورد ارجاع حسن حسيني در «درسگفتارهاي فيلمفارسي»، و از مهمترين آثاري است كه تا به امروز درباره‌ي سينماي ايران تأليف شده. البته اين اهميت ناظر بر مقدمات پژوهشي اثر است، و نه نتايج كاملاً ايدئولوژيكي كه مؤلف از اين مقدمات گرفته. اين اثر سال‌هاست كه تجديد چاپ نشده؛ بي‌مناسبت نديديم تا در كنار گفتگو با حسن حسيني، مروري هم بر اين كتاب داشته باشيم. بايد توجه داشت كه متن حاضر در نسبتي مشخص با محتواي گفتگو تأليف شده و بهتر است پس از مطالعه‌ي گفتگو خوانده شود.
پیش از این و به مناسبتی دیگر، گفته بودیم که «کارهای پژوهشیِ عمده‌ای که چند آدمِ معدود درباره‌ی سینمای ایران شکل داده‌اند، بیشتر در مرحله‌ی سندسازی برای این سینما قرار دارند». در حقیقت غالب آنچه كه تاكنون انجام گرفته از حد وقایع‌نگاری و فراهم آوردن مواد خام فراتر نرفته و ما هنوز نتوانسته‌ایم در سینمای ایران به‌مثابه یك كل نظر كنیم و نسبت اجزا را با این كل بسنجیم. [...]
