آنتونی مان از نوجوانی وارد کار نمایش شد. او تقریباً تمام مدارج را تا رسیدن به غایت فیلمسازی در هالیوود طی کرد؛ چنین سیر تکاملی طول و درازی در کارنامۀ اکثر فیلمسازان کلاسیک دیده می‌شود. از دستیاری خرده‌پا در تئاترهای حاشیه‌ای نیویورک تا کارگردانی در نمایش‌های مشهور، پس از آن مهاجرت به هالیوود با پیشنهاد کار از سوی دیوید او. سلزنیک و بر عهده گرفتن مسئولیت کارگردانی آزمون بازیگری در فیلم‌هایی چون بربادرفته و ربکا و دستیاری پرستون استرجس در سفرهای سالیوان تا کارگردانی آثار درجه دو برای کمپانی آرکِی‌اُ و استودیوهای پاورتی راو و نهایتاً راه یافتن به سطح اول سینمای آن روز تا اینکه سرانجام اعتبارش چنان فزونی گرفت که ساخت فیلم‌های عظیمی مانند ال‌سید و سقوط امپراطوری روم را به دستان باکفایت او سپردند. اما دهۀ پنجاه یعنی اوج پختگی مان حکایت جداگانه‌ای برای خود داشت. [...]