لوک تویمانز، نقاش معاصر اهل بلژیک، به‌تازگی مجموعۀ جدیدی از نقاشی‌هایش را با نام تحقیر (Le Mepris) در نیویورک به نمایش گذاشت، نامی که به شکل مستقیم برگرفته از فیلمی با همین عنوان ساختۀ ژان لوک گدار بود. منابع تویمانز در این نمایشگاه مجموعه‌ای از عکس‌های خانوادگی گرفته شده توسط پدرش و همچنین خاطرات کودکی خودش از زادگاه مادرش بود. اما اتصال و ارتباط مجموعۀ تویمانز با فیلم گدار را بیشتر باید در ایدۀ این مجموعه جستجو کرد. انزوا، مالیخولیا، نوستالژی، حافظه و تجربۀ شخصی، همگی ارتباط مجموعۀ تحقیر تویمانز را با فیلم تحقیر گدار به گونه‌ای برقرار می‌کنند که کیفیت تجربۀ مشترک خارج از زمان بودن و حضور در یک لحظۀ معین باهم به دست می‌آیند. تنها ارتباط مستقیم این مجموعه با فیلم، اثری به همین نام است که تصویر همان شومینۀ معروف ویلای مالاپارته\ را در بر می‌گیرد. درون شومینۀ ویلا پنجره‌ای رو به دریا قرار دارد که در نقاشی تویمانز، نور سفید به‌تمامی جای تصویر دریا را گرفته است. آثار این مجموعه سرشار از ارجاعات روشن به تجربیات گذشتۀ تویمانز است، اما هم‌زمان توصیف دقیقی نیز از عناصر فیلم گدار ارائه می‌دهند. [...]