مقدمه: «پنجرة عقبی» این شماره را به سینمای علمی‌ـ‌تخیلی اختصاص داده‌ایم اما اینجا در این پروندة کوچک به سینماگر بزرگی می‌پردازیم که زندگی‌اش کم از داستانی علمی‌ـ‌تخیلی نداشت. مانوئل دو اُلیوِیرا در 1908 در پرتغال به ‌دنیا آمد، سینمای صامت را تجربه کرد، در 1957 آندره بازن را ملاقات کرد که ده ‌سال از او جوان‌تر بود ــ وقتی بازن در کایه از تأثیر نئورئالیسم بر کار او نوشت، در پاسخ از فیلمساز شنید که ولی او فیلم مورد بحث را در 1942 ساخته بود، یعنی یکی دو سالی پیش از شکل‌گیری عملی تجربه‌های نئورئالیست‌ها؛ در 1982 فیلم‌ـ‌وصیتنامه‌اش را ساخت با این درخواست که آن را پس از مرگش نمایش دهند، اما آنقدر زنده ماند تا نزدیک سی فیلم دیگر بسازد و عصر دیجیتال را تجربه کند. سرانجام در دوم آوریل 2015 و در سن 106 سالگی درگذشت؛ یک تاریخ زندة سینما بود. و بالاخره فیلم‌ـ‌وصیتنامة مورد اشاره (ملاقات یا خاطرات و اعترافات) اولین نمایش خود را در کن امسال تجربه کرد. [...]