لید: مخمصه مایکل مان بیست‌وپنج ساله شد؛ ما هم تصمیم گرفتیم تا به این مناسبت بیست‌وپنج سالگی نقدی را جشن بگیریم که دیگر مثل خود فیلم کلاسیک محسوب می‌شود. ریچارد کامبز در سال ۱۹۹۶، به بهانه نمایش مخمصه، در فیلم کامنت تصویری از کارنامه مان به دست داد که امروز همچنان معتبر می‌نماید و بهتر از بسیاری تحلیل‌های بعدی خطوط اساسی کارنامه این فیلمساز را ترسیم می‌کند. کامبز منتقدی است که با نقدش بر پل‌های مدیسن‌کانتی به فیلمخانه آمد و پس از آن، هر بار به بهانه‌ای، به او بازگشته‌ایم؛ یکبار اُزو، یکبار پاول و پرسبرگر، و حالا مایکل مان. این مقاله را می‌توان ارزیابی موقتِ مایکل مان خواند. یا شاید دقیق‌تر باشد بگوییم: ارزیابی ماهیت موقتِ کار مایکل مان. بیشتر منتقدان تنها زمانی دربارۀ فیلمسازان چنین نامطمئن به نظر می‌رسند که مصالح کافی برای کار نداشته باشند. فیلم‌های یک استعداد جدیدِ هیجان‌انگیز را به‌سختی می‌توان نادیده انگاشت، اما برای رسیدن به نتیجه‌گیری نهایی نیز محدود می‌نمایند. اما این مشکل دربارۀ مایکل مان صدق نمی‌کند، چراکه وی به قدر کفاف پرکار بوده، و طی بیست سال، در مقام نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان، در سینما و تلویزیون، مواد فراوانی برای مطالعه بر جای گذاشته است. [...]
