در یادبود فرانچسکو رُزی، که دی ماه سال گذشته درگذشت، و نمایش آثار او در اولین دورة جشنوارة بین‌المللی فیلم فجر در بهار امسال.
فرانچسکو رُزی نود سال پیش در ناپل به دنیا آمد. پدرش رئیس یک بنگاه قایق‌های بادبانی اما در عین حال عکاس و کاریکاتوریست هم بود. در سال‌های آخر دههٔ 1920، رُزیِ پدر، عکسی از پسرش را در یک مسابقهٔ تقلید از جکی کوگان (کمدین آمریکایی) که کمپانی اِم‌جی‌اِم (MGM) ترتیب داده بود شرکت داد و برنده شد. فرانچسکو در نوجوانی از سوی لوکینو ویسکونتی به عنوان دستیار او در اثر نیمه مستندش دربارهٔ جماعتی از ماهیگیران سیسیل، زمین می‌لرزد (1948) انتخاب شد. در فاصلهٔ بین برنده شدن در مسابقهٔ عکاسی اِم‌جی‌اِم و کار با ویسکونتی، تنها تجربهٔ حرفه‌ای دیگر رُزی از سینما سوزاندن تصادفی یک حلقهٔ کامل از فیلم میلیونِ رُنه کلِر (1931) طی نمایش آن در انجمن فیلم بود. رُزی گرچه دست‌پروردهٔ اساتید نئورئالیست بود، از رویکرد عاطفی دسیکا و فرم اپرایی که ویسکونتی علاقهٔ شدیدی به آن داشت، تقلید نکرد. در عوض، فیلم‌های او مسیری بین نئورئالیسم و سینما حقیقت را در پیش می‌گیرند. [...]