آپارتمان از آن دسته فیلمهایی‌ست که حسرت یک کمدی عشقی آبرومند را در سینمای ایران بیدار می‌کند. ژانر به‌شدت محبوبی که کافی‌ست کمی از «بد بودن» فاصله بگیرد تا فروشش را تضمین کند. با این وجود حتی نمونه‌ی دسته‌چندمی از چنین فیلمهایی در انبوه فیلمهای بازاری و بسازبفروش سینمای این روزهای ایران دیده نمی‌شود. همین مسئله پرسشی در ذهن هر مشاهده‌گر به وجود می‌آورد: «کجای کار می‌لنگد؟» بدون شک آپارتمان ؤایلدر آن قدر محسّنات دارد که اگر بخواهیم بگوییم چرا فیلم خوبی است، صحبتمان به درازا بکشد. اما سعی این یادداشت بر آن است که نکته‌ای را بیابد که لااقل به دلیل فقدان آپارتمان در سینمای ایران اشاره کند. [...]
