جایی رو به پایان فیلم، به‌ناگاه تجربه‌ای یکسره متفاوت را از سر می‌گذرانیم؛ نقطه اوج فرانکوفونیای سوکوروف، همانا برآشوبنده‌ترین تصاویر آنند. زمهریری تیره‌وتار از تاریخ که از انجمادی آرشیوی رهاشده و بازتاب شعله‌های آتش جنگ دومند. و درست در میانه آوار و خاکستر سن‌پترزبورگ، موزه آرمیتاژ قرار دارد، همان تک لوکیشن کشتی نوح روسی (۲۰۰۲) عریان، شکننده و زمخت عاری از هر رنگ و شکوه، در غیاب همه آثار هنری‌اش. اگر سوکوروف با کشتی نوح روسی در فضایی واحد، دوره‌هایی گوناگون از تاریخ را زیر یک سقف مشترک و بی‌گسست از یکدیگر به تصویر می‌کشید، این دقیقاً همان نقطه شکاف و گسست فضا در برهه یکسانی از تاریخ است. [...]
