در میان فیلم‌های فیلیپ گرل حسادت (2013) دارای ساده‌ترین عنوان است، عنوانی که نسبت به بقیه شاعرانگی کمتری دارد، برنامه‌ریزی شده‌تر از همه‌ی آنها است و همچنین متعلق به زیباترین فیلم وی در بیست سال گذشته است. اینجا گرل به یک سادگی دست می‌یابد، به تپشی از زندگی در هر تصویر که تراکم و پیچیدگی محتوای کلامش را تقریباً پنهان می‌سازد. ما اغلب از واژه‌ی «خلوص» به‌غلط و نابجا استفاده می‌کنیم، اما چیزی که گرل در این فیلم بدان نائل می‌شود، درست مصداق همین واژه است. سینما در وضعیت ناب آن، سینمای آنالوگِ چهره‌هایی که خودْ پرده‌هایی هستند که احساسات بر رویشان می‌درخشند. سینما در وضعیت نابش، یعنی سینمایی که در آن ثبت زندگی با این نیرو و حدّت ما را با شدّتِ هر لحظه مواجه می‌کند و باعث می‌شود سنگین‌تر نفس بکشیم. [...]