بدون تردید سینمای این سال‌های آرژانتین، با فیلمسازان جوانش، یکی از شوق‌انگیزترین جریانات سینمایی برای کشف‌های تازه بوده است. در مخزن این جریان پُربار، نام‌هایی همچون لوکرسیا مارتل، لیساندرو آلونسو، ماتیاس پینی‌یِرو و گاستون سولنیکی به گوش می‌رسد که هر کدام با جهان‌بینی و لحنی شخصی به خلق دنیای مورد نظرشان مشغولند. مصاحبه‌ای که می‌خوانید، به شکل اختصاصی با گاستون سولنیکی انجام گرفته. خانواده او از نسل مهاجرین لهستانی به آرژانتین بوده، موضوعی که خمیرمایه اولین اثرش، پاپیروسن، هم می‌شود تا داستان پُررنج چهار نسل از خانواده‌اش را به تصویر بکشد. آدرین مارتین یکی از نخستین تحسین‌کنندگان او بود و سینما‌ـ‌وریته منحصربه‌فرد او را ستود. سولنیکی سپس با ریش‌آبی سری در میان سرها درآورد و اکنون در کنار شناخته‌شده‌ترین فیلمسازان سرزمین آلبی‌سِلِسته ایستاده. سعی شده در خلال این مصاحبه با دیدگاه‌های سولنیکی و همینطور جریان نوین سینمای آرژانتین بیشتر آشنا شویم. [...]
