آرشیو شماره ۲۷

سفر کردم که از یادم بری!

کنکاشی در میدسومار که نگاه ویژه‌ای به مضمون سفر دارد
نویسنده: آرش خسرونژاد

سخت و دور از ذهن نبود، حتی می‌توان این‌طور مطرح کرد که از پیش واضح و مبرهن می‌نمود که میدسومار، دومین فیلم بلند آری آستر بعد از تجربۀ موفق اولین فیلم‌اش، موروثی، فیلمی براساس سفر خواهد بود و یا سفر بهانۀ بزرگ شکل‌گیری داستان است. میدسومار مانند فیلم قبلی آستر در ژانر هارر ساخته شده، اما جنس وحشت این فیلم کمی متفاوت‌تر از موروثی ا‌ست. حتی از منظر پرداخت سینمایی نیز شکلی ویژه دارد. موروثی اگر در بخش‌هایی به المان‌های مرسوم و پرکاربرد در هاررِ جریان اصلی می‌پرداخت، میدسومار به آن دسته از جریان سینمایی هارر تعلق دارد که خوفش برخواسته از قرارگرفتن در موقعیت مواجهه با نادیده‌ها و ناشناخته‌هاست، تصویرشده با نماهایی که با دقت و ظرافت چیده‌شده و در یک نمای کلی، بیشتر شکلی از یک ویدئوآرت و پرفورمنس آرت دارد. جنس ترس میدسومار ریشه در پاگذاشتن به جاهای ناآشنا، رویارویی با انسان‌هایی که در پس نگاه‌شان رمز و رازی نهفته و اعمال و افکاری که غریب می‌نماید، دارد. [...]

برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شده‌اید، وارد شوید، در غیر این‌صورت ثبت‌نام کنید
error: