دو حس سینمایی
حسی که سینما برمی‌انگیزد قابل محاسبه و پیش‌بینی نیست. بسته به آدم‌ها و موقعیت‌های زمانی، در حالتی شبه‌تصادفی ضربه را وارد می‌کند. خاطره‌اش هم مثل همه‌ی تصاویری که در یادمان مانده، رفت‌وبرگشتی آزادانه دارد. هر لحظه که می‌آید تصادفی است، اما قطعی است. بعد از درخواست کایه، یکی از آن لحظه‌ها و موقعیت‌ها دوباره سراغم آمد. این درخواست انگار اسباب پاسخی را فراهم کرد به انتظاری که ظرف نیم‌قرن در من جمع شده بود: دیدن رودخانه‌ی وحشیِ کازان روی پرده‌ی سینما؛ چیزی که همیشه از دستش داده بودم. [...]
