مقدمه: سینمای علمی‌ـ‌تخیلی، یا به قول دوستدارانش سا‌ی‌فای (Sci Fi)، همزاد روزهای نخستین سینماست. این «راه ملی‌یس» در سینما، از همان آغاز تا به کنون ــ و البته بسیار پیش از آن، در پیشینۀ ادبی‌اش ــ در کار گسترش افق تخیل آدمی، جستجوی ناشناخته‌ها، و کاوش در ترس‌ها و آرزوهای وی بوده است. (بی‌آنکه بخواهیم درگیر مناقشات ژانری شویم، باید مرز‌های کبود علمی‌‌ـ‌تخیلی با فانتزی و وحشت را در نظر داشته باشیم) اما این سینما ــ باز هم مشابه پیشینۀ ادبی‌اش ــ در بخش اعظم تاریخ خود، از منظر نقادانه مورد کم‌توجهی قرار گرفته و اهل نقد بسیاری اوقات با دست کم گرفتن دستاوردهای آن، ارزش‌های هنری چندانی برای این سینما قائل نشده‌اند. البته، چنانکه خانم ویویَن سابچک در کتابش نمایش فضا (Screening the Space) اشاره می‌کند، این رویه از پی ساخته شدن 2001: یک ادیسۀ فضایی استنلی کوبریک در سال1968، و بعد رُنسانس ژانر علمی‌ـ‌تخیلی که در اواخر دهۀ هفتاد با لوکاس، اسپیلبرگ، ریدلی اسکات و دیگران رقم خورد، دستخوش تغییر و تحول جدی شد، اما به زعم سابچک حتی پس از این تاریخ نیز همچنان علمی‌ـ‌تخیلی حجم نحیفی از نقادی و مطالعات سینمایی را به خود اختصاص داده است. [...]