حال که تب‌وتاب بحث‌های کسالت‌بار در باب مقایسهٔ ارزش‌های نسبی سینما و تلویزیون معاصر آمریکا، دست‌کم برای مدت کوتاهی، فروکش کرده است، بگذارید زمانی را به تمجید از مجموعهٔ تلویزیونی سینماییِ درخشانِ مردانِ خیابان مدیسنِ (Mad Men) متیو واینر اختصاص دهیم. در طول چند سال نخستی که از پخش اولین قسمت سریال در ژوئیهٔ 2007 از شبکهٔ کابلیِ اِی‌اِم‌سی گذشت ــ و تنها یک ماه پس از آنکه سریال سوپرانوها که واینر را به عنوان نویسنده و تهیه‌کننده با خود داشت برای همیشه پایان یافت ــ داستان عظیمِ دان درِیپر، عنصر خلاق عرصهٔ تبلیغات در خیابان مدیسون، در قالب درامی پیچیده، چندلایه و شخصیت‌محور، همچون بارقه‌ای در چشم‌انداز تاریک «ریَلیتی شو»های حقیرِ بدون متن و سریال‌های کارآگاهی کلیشه‌ای درخشیدن گرفت. [...]