فاوستِ ساکوروف همچون ساخته‌ی سال 1926 مورنائو آغاز می‌شود؛ با «پیشگفتاری در آسمان» در میان ابرها. اما اینجا آسمان خالی‌ست: نه خدا، نه لشکریان آسمانی، نه مفیستوفلس هیچکدام ظاهر نمی‌شوند. تنها آینه‌ای در میان ابرهای انبوه شناور است. ارجاع به آینه‌ی جادویی در صحنه‌ی «آشپزخانه‌ی جادوگر.» اما این آینه تهی‌ست. بعدتر، بلندای آسمانِ دهکده‌ی مارگریت، باز هم مورنائو را به یاد می‌آورد. [...]